Joker
Joker (2019)
[λίγες σκέψεις για την πολυσυζητημένη ταινία της χρονιάς]
Λέω ν’αρχίσω κάπως απότομα… όσο προχωρούσε η ταινία, η αφήγηση απλωνόταν και βάθαινε και ο χαρακτήρας αυτού του δήθεν αντι-ήρωα πραγμάτωνε τα οριστικά του ‘αποκαλυπτικά’ χαρακτηριστικά, έκανα μια μελαγχολική, τρόπον τινά υπονομευτική σκέψη… προς τι όλο τούτο αφού ξέρω από πριν που θα καταλήξει;
Καμιά έκπληξη εδώ… ακόμα κι αν είσαι λάτρης της Μυθολογίας Μπάτμαν –αν υφίσταται κάτι τέτοιο βέβαια- το αφήγημα δεν σου προσθέτει τίποτε καινούργιο… ο πνευματικά διαταραγμένος άνθρωπος καταλήγει σε κανονικό δολοφόνο με όλα τα τεκμήρια και τις προδιαγραφές εκατομμυρίων πριν απ’αυτόν και μετά από αυτόν. Με μια έννοια, αν δεν γίνει αυτό που είναι να γίνει, δεν έχουμε καν ταινία.
Η μόνη, λέω, έκπληξη, ίσως, είναι ο Χοακίν Φίνιξ, πάει να πει ο Τζόκερ. Μάλιστα. Ο άνθρωπος κατέθεσε τα πάντα, ψυχή, σώμα, μορφασμούς, ήχους, ματιές, χειρονομίες… τα πάντα… και οικοδόμησε, φιλοτέχνησε πες καλύτερα, μια νοητική εποπτεία που είναι τωόντι ολοκληρωμένη, σκοτεινά και νοσηρά συμπαθητική και αρκούντως σοκαριστική. Το αρχέτυπο δεν είναι, αυτός όμως είναι. Η ταινία πάσχει σε πολλά σημεία, ιδιαίτερα στο ρυθμό της που προσωπικά βρήκα αδικαιολόγητα αργό. Δεν χρειαζόταν. Ο ρυθμός του ίδιου του μελανού ήρωα αρκούσε. Καλύτερα να οδηγούσε αυτός ‘το τρένο’, όχι η ταινία αυτόν…
Σημειώνω κάτι που πάντα παίζει ρόλο όταν βλέπω μια ταινία. Το πρόσωπο του Φίνιξ είναι από μόνο του ένας τόπος κι ένας κόσμος. Το πρόσωπο όλων μας είναι η ιερή γεωγραφία της ενσάρκωσης όμως για τον ηθοποιό είναι δώρο και κληροδότημα σατανικό την ίδια στιγμή. Πάει να πει, είσαι δέσμιος του προσώπου σου. Αυτό πουλάει αντί για σένα. Πρώτα αυτό εξαργυρώνει το συναίσθημα των αποδεκτών, υποστηρικτικά έρχεται η όλη ερμηνευτική σημαντική του ηθοποιού, του κάθε ενός μας. Ε, λοιπόν ο άνθρωπος αυτός έχει ένα πολύ ενδιαφέρον πρόσωπο. Δυνατό, επιθετικό και… πολυμορφικό. Κάθε του γωνιά διαφέρει, κάθε στροφή του κεφαλιού είναι… να, αυτό… είναι μια έκπληξη…
Και ως εδώ φτάνουν τα δικά μου αισθητήρια… νομίζω πιο βαθιά δεν μπορεί να πάει κανείς… δεν έχει άλλο βάθος… όλο το άλλο είναι κατασκευή… έτσι νιώθω…
