A Hidden Life

A Hidden Life (2019)

Εάν αληθεύει πως η σχέση που γεννιέται –ανεπίγνωστα σχεδόν και μυστικά- με έναν πρωτογενή δημιουργό (συγγραφέα, καλλιτέχνη, χειρονάκτη ή διανοούμενο) επηρεάζει αποφασιστικά τον τρόπο, πάει να πει το βλέμμα που έχεις για τις δημιουργίες του και αντίστροφα, μέσα από τούτες τις δημιουργίες μαθαίνεις να σχετίζεσαι με τον δημιουργό, σιωπηρά και με ένταση, πιστεύω πως τη συνθήκη αυτή, της αμφίδρομης διαμοιβής εμπειρώνεσαι καθηλωτικά σχεδόν με έναν αληθινό ποιητή του λόγου και της εικόνας, τον Terrence Malick.

Δεν γίνεται διαφορετικά και δεν υπάρχουν ‘μέσοι όροι’ εδώ, διαφυγές και ευκολίες. Ή θα τον αγαπήσεις και θα αφεθείς στην αφήγησή του ή θα τον απορρίψεις με συνοπτικές διαδικασίες κουρασμένος και μελαγχολικός γιατί η διείσδυση στα εντός σου αργεί και η κυοφορία της αλήθειας δεν υπήρξε ποτέ ευχάριστο γεγονός. Όμως αν περιμένεις, αν παραδοθείς και αν θελήσεις να ευεργετήσεις τον εαυτό σου, θα αποζημιωθείς και θα βρεθείς ‘αιχμάλωτος’ στο φωτεινότερο σύμπαν. Τόσο στενό και τόσο ευρύ μαζί όσο η ψυχή σου. Τόσο όμορφο και τόσο άσχημο, όσο οι σκέψεις σου, οι λογισμοί και οι αντοχές σου.

Όμως θα αποτολμήσω τον αφορισμό: υπάρχουν πολλοί και σπουδαίοι που ‘φτιάχνουν ταινίες’ και υπάρχουν κάποιοι ‘παράξενοι’ και ‘ιδιότροποι’ που κάνουν ‘σινεμά’. Ποια είναι η διαφορά;, θα γογγύσει κάποιος ξύνοντας την κεφαλή του.

Τη διαφορά τη βιώνεις, δεν μπορείς να την περιγράψεις. Αν μπορούσες τότε θα είχες κιόλας ‘αμαρτήσει’. Τότε θα είχες μουτζουρώσει με λέξεις τον ωραίο πίνακα που σε είχε πλανέψει, τότε θα είχες κλειδώσει στον κόσμο των ψηλαφητών εκείνο που είναι αψηλάφητο…