Black Sea (2014)
ΠΟΣΟ ΒΑΘΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΔΥΘΕΙΣ τελικά για να ανακαλύψεις έναν χαμένο θησαυρό που κάποτε προοριζόταν για τον Χίτλερ και τώρα αναπαύεται στο εσωτερικό ενός υποβρυχίου που κι αυτό αναπαύεται με τη σειρά του στον πάτο κάπου στη Μαύρη Θάλασσα;
Καλό το ερώτημα. Ευκαιρία για να έχουμε μια ταινία που θα προσφέρει ρίγη συγκίνησης καθώς οι άνθρωποι όταν ακούν ‘χρυσός’ και μάλιστα σε άφθονη ποσότητα χάνουν τα λογικά τους. Και την έχουμε αυτή την ταινία;
Τηρουμένων των αναλογιών πρόκειται για μια ευπρόσωπη δραματική περιπέτεια. Θρίλερ δράσης που δεν φτάνει σε κάποια μνημειώδη επίπεδα αλλά το παρακολουθεί κάποιος ευχάριστα και με αγωνία που αυξάνει διαρκώς. Έτσι συμβαίνει συνήθως στις ταινίες με υποβρύχια. Δεν χρειάζεται πολύ για να δημιουργηθεί το σασπένς και η ένταση να χτυπήσει κόκκινο. Η κλειστοφοβική συνθήκη του υποβρυχίου και ένα ετερόκλητο πλήρωμα από τυχοδιώκτες και καθάρματα φτάνουν και περισσεύουν για να έχουμε αυτό που θέλουμε. Μπορεί να μην παίρνει κανένα όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου ή πρώτου ανδρικού ρόλου αλλά σε όλα τα στοιχεία της είναι επαρκής και κρατά ζωντανό το ενδιαφέρον ως το τέλος.
Αυτό δεν είναι από μόνο του ένας καλός λόγος για να δεις μια ταινία;
