The Substance (2024)
ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ που οδηγεί τόσο εύκολα ένα τόσο ευφυές ον -τον άνθρωπο- στον πανικό, τις κινήσεις απελπισίας, το αδιέξοδο; Η απάντηση είναι βέβαια: ο χρόνος. Δηλαδή, η φθορά, δηλαδή το γήρας και τελικά ο θάνατος. Δεν είναι ανεξήγητο το ότι αυτό είναι που πλημμυρίζει με τρόμο την ψυχή εκατομμυρίων ανθρώπων και ιδιαίτερα εκείνων που έχουν βασίσει την άνθιση και την ευτυχία τους στο σώμα, την ομορφιά και τις υπέροχες αναλογίες. Μονάχα οι ολίγιστοι, οι αληθινοί φιλόσοφοι αδιαφορούν πλήρως για το πέρασμα του χρόνου και τη φθορά που επιφέρει ο πανδαμάτωρ και ολετήρας χρόνος στα σώματα. Γιατί μονάχα ο αληθινός φιλόσοφος που εργάζεται καθημερινά και αόκνως με τον εαυτό και δεν εκδαπανά τον πολύτιμο και λιγοστό γήινο χρόνο του σε υποθέσεις της σαρκός, αυτός μόνο αγνοεί τι θα πει γήρας και πανικός μπροστά στο γήρας.
Δεν συμβαίνει το ίδιο όμως με την πρωταγωνίστρια αυτής της εκπληκτικής ταινίας της σκηνοθέτιδος Coralie Fargeat δηλαδή την Demi Moore η οποία πραγματοποιεί ίσως και την εξοχότερη ερμηνεία της καριέρας της. Και της αξίζουν πολλά εύγε για την τόλμη και την γενναιότητα να ενσαρκώσει αυτό τον ιδιαίτερο ρόλο. Και τον φέρνει εις πέρας μοναδικά. Πολύ καλή και ως… άλλος εαυτός η Margaret Qualley η οποία ανταποκρίνεται με χάρη και άνεση στις απαιτήσεις του ρόλου της. Και ίσως όχι έκπληξη ο πολύπειρος Dennis Quaid που ενσαρκώνει το αρχέτυπο του… κρεοπώλη παραγωγού που αναζητά πάντα φρέσκο και ωραίο κρέας για το μαγαζί του.
Η ταινία μπορεί να ανήκει τυπικά σε αυτές της επιστημονικής φαντασίας αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα καλοστημένο, πρωτότυπο και έξυπνα σκηνοθετημένο θρίλερ που στο τέλος μάλιστα φτάνει στην ‘σπλάτερ’ κορύφωση με όλους τους συμβολισμούς να εικονοποιούνται με γλαφυρή τόλμη και να αποκωδικοποιούνται στα μάτια του θεατή ο οποίος βρίσκεται σε έκδηλη αμηχανία. Μα δεν αφήνει ‘ενεούς και κεχηνότας’ τους θεατές η ταλαντούχος σκηνοθέτις παρά μονάχα ίσως με την υπερβολή στη χρήση κάποιων μέσων για να προκαλέσει το σοκ. Στην ουσία, από την αρχή κιόλας ο επαρκής αποδέκτης υποψιάζεται τι περίπου θα ακολουθήσει ιδιαίτερα αν του είναι οικείο το αρχαίο σχήμα ύβρις ---> νέμεσις. Διότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και σε αυτό το πεδίο υπήρξαν σκαπανείς και πρωτοπόροι. Δεν εκπλήσσει κανέναν αυτό.
Μια ταινία – σοκ, μια ταινία ευχάριστη έκπληξη και περισσότερο μια ταινία που εύχεται κανείς να πυροδοτήσει συζητήσεις, να εγείρει στοχασμό, να μείνει για καιρό στο ασυνείδητο του θεατή για να εργαστεί σε βάθος.
