The shadow strays (2024)
ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΓΚΡΙΝΙΑΖΟΝΤΑΣ. Από που κι ως που ‘Η αδέσποτη των σκιών’; Ο τίτλος είναι σαφής (Οι αδέσποτες σκιές) κι εδώ έχουμε μια ηλίθια κακοποίηση. Αυτά ως προς την γκρίνια. Και τώρα στο ‘ψητό’. Πρόκειται για μια από τις καλύτερες ταινίες του είδους, αληθινό διαμάντι. Βεβαίως και δεν απευθύνεται σε όλους. Βεβαίως και το σπλάτερ σπάει κάθε προηγούμενο ρεκόρ, βεβαίως και η βία, η κτηνωδία και το ξύλο δεν έχουν τελειωμό. Βεβαίως και κάποια στιγμή προς το τέλος αναρωτιέσαι φωναχτά ή όχι ‘έλεος, πότε θα τελειώσει όλο αυτό το μακελειό;’ Και αυτό είναι ένα από τα… μυστικά κάθε καλογυρισμένης ταινίας δράσης με εξαιρετικά σκληρές και πολλές σκηνές καράτε, πολεμικών τεχνών κάθε είδους και μορφής. Να φτάσει ο αποδέκτης στο ‘αμήν’. Να μην αντέχει άλλο. Ένα άλλο μυστικό είναι να υπάρχει ποικιλία, πρωτοτυπία, τέλεια χορογραφημένες σκηνές όσον αφορά τις πολεμικές τέχνες. Κι αυτό το στοίχημα το κερδίζει η ταινία μας και με το…περιπλέον.
Η δε νεαρή πρωταγωνίστρια -η περι ης ο λόγος αδέσποτη σκιά- καθηλώνει και τον πλέον απαιτητικό θεατή, τον μαθημένο από τα μαθητικά του χρόνια να παρακολουθεί όλων των ειδών και ποιοτήτων ανάλογες ταινίες. Το σενάριο στοιχειώδες και εδώ δεν χρειάζονται πρωτοτυπίες. Μονάχα αφορμές χρειάζονται για να στήνονται σκηνές αδυσώπητου ξυλοφορτώματος. Και μάλιστα για 140 λεπτά, χορταστικό ξύλο με το καντάρι. Οι παραγωγοί και οι υπεύθυνοι έκαναν μια χαρά τη δουλειά τους. Την πρόσεξαν στη λεπτομέρεια γι’αυτό και τους αξίζουν θερμά συγχαρητήρια.
