The Unforgivable (2021)

H SANDRA BULLOCK ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ να δώσει μιαν υποδειγματική ερμηνεία και είναι ένας από τους κυριότερους λόγους για να την παρακολουθήσει κάποιος. Δεν υπόσχεται κάτι καινοφανές και αληθινά πρωτότυπο, άλλωστε ποιος αναμένει τέτοια πράγματα σε οποιονδήποτε τομέα; Πραγματοποιεί όμως με λιτή αφήγηση, με ‘καθαρά’ μέσα, με στιβαρή κινηματογράφηση, με απλούς διαλόγους αυτό που κάθε ταινία, σε τελευταία ανάλυση, οφείλει να προσφέρει: την παρουσίαση μιας ιστορίας. Με αρχή, μέση και τέλος. Κι αυτό δεν είναι καθόλου απλό όσο κι αν παρεξηγείται κάποιες φορές ως κοινότοπο και τετριμμένο. 

Η ρεαλιστική, νατουραλιστική αποτύπωση της ‘γυμνής’ ζωής είναι από τα στοιχήματα που έχουν χάσει οι περισσότεροι. Γιατί ο σκηνοθέτης έχει πάντα να διαχειριστεί τους δυο πελώριους κόσμους, του είναι και του γίγνεσθαι. Κι αυτό όχι μονάχα αναφορικά με έναν άνθρωπο αλλά με περισσότερους. Ο κινηματογράφος έχει λύσει προ πολλού τα τεχνικά του ζητήματα. Είμαστε δεκαετίες τώρα στο ψηφιακό σύμπαν και άρα δεν είναι πια επίτευγμα ακόμη και το πιο παράδοξο σουρεαλιστικό όνειρο να αποδοθεί όχι απλώς πειστικά αλλά με τελειότητα που σοκάρει. Όμως τι γίνεται με την αποτύπωση της ένδον πάλης ενός βασανισμένου και πονεμένου ανθρώπου που πασχίζει να βρει τα πατήματά του μετά από πολλά χρόνια στη φυλακή κι ενώ έχει να αντιμετωπίσει από τη μια την εχθρότητα της κοινωνίας (γίγνεσθαι) και από την άλλη τους εσωτερικούς του εφιάλτες (είναι); Εδώ τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα και όποιος δεν το κατανοεί απλά πλανάται.

Εκείνο που μου άρεσε ιδιαίτερα από τα πρώτα χρόνια που παρακολουθούσα την Μπούλοκ ήταν οι εκφράσεις του προσώπου της. Μια γοητευτική γυναίκα που δεν δίστασε να τσαλακώσει το ‘φαίνεσθαι’ για να ενσαρκώσει ρόλους που την έκαναν πολύ αγαπητή στο κοινό. Από τη μια το παιχνιδιάρικο, ερωτικό βλέμμα που έχει σπίθες ευφυίας και από την άλλη ένα βλέμμα δολοφονικό, μια μάσκα ψυχρότητας που περνάει με τον πιο άμεσο τρόπο όλα τα μηνύματα και ακινητοποιεί. Η μετάβαση από τη μια περιοχή στην άλλη ήταν πάντα πολύ ενδιαφέρουσα στην ηθοποιό αυτή που είναι από τις αγαπημένες μου.

Στην ταινία μας η γοητευτική σταρ με τις τρομερές ατάκες που καθηλώνουν σε πολλούς ρόλους της νεανικής περισσότερο φάσης της γεμάτης καριέρας της, έχει παραδώσει τη θέση της σε ένα πλάσμα που έχει περάσει έναν Γολγοθά και πλέον ζει σε έναν μη-τόπο. Είναι στοιχειωμένη από ένα παρελθόν που ήταν όμορφο αλλά στιγματίστηκε για πάντα από μια στιγμή που άνοιξε το στόμα της αβύσσου γι’αυτήν. Στο σήμερα πασχίζει να βρει το νήμα που τη συνδέει με το παρελθόν της στην κόρη της που μεγαλώνει σε μια τυπική μεσοαστική οικογένεια και αγνοεί τα πάντα για τη μητέρα της που στην τρυφερή ηλικία των 5 ετών αποχωρίστηκε για πάντα. 

Θα μπορέσει να αποκαταστήσει την -απαγορευμένη- επαφή με την λατρεμένη της κόρη; Και πόσα εμπόδια θα πρέπει να υπερβεί, εσωτερικά και εξωτερικά για να το επιτύχει;