Και Cine και Νημερτής...
H περιπέτεια του σινεμά... μορφές και πρόσωπα, όνειρα και αποδράσεις, μαγεία και ομορφιά... και τι δεν μας έχει προσφέρει η 7η τέχνη,.. είμαι κι εγώ παιδί της μεγάλης οθόνης έστω κι αν προτιμώ πια την εσωστρεφή και 'ασφαλή' παρακολούθηση από την 22άρα οθόνη του pc... νοστλαγώ τις μυθικές εποχές της νιότης μου που χωνόμουν σε μια θέση και χανόμουν στις υπερ-διαστάσεις που ανοίγονταν εμπρός μου... νοσταλγώ πολλά από τις σκοτεινές αίθουσες αλλά η νοσταλγία είναι κακός σύμβουλος...
Και σήμερα απολαμβάνω το ταξίδεμα αυτό αλλά ως γέρων και μονήρης προτιμώ η μύηση στον ονειρόκοσμο του σκηνοθέτη, των ηθοποιών και των τοπίων να γίνεται με τους δικούς μου όρους... έστω κι αν χάνω την τελειότητα του ήχου και της εικόνας των σύγχρονων αιθουσών... άλλωστε, έχω και μια ιδιοτροπία... θέλω να σταματώ κάποιες στιγμές τη ροή όσων βλέπω και να σημειώνω κάποια σκέψη, κάποιο στοχασμό... όχι πάντα σε ένα χαρτί... αλλά μέσα μου... κι αυτό απαιτεί να είμαι σε θέση να το κάνω...
Τούτες τις σκέψεις, τούτες τις ματιές προσφέρει αυτό το σάιτ κι όχι την εξειδικευμένη άποψη και θέση ενός κριτικού ή ενός σινεφίλ με ατελείωτες 'ώρες πτήσης' στις λεπτομέρειες...
Εύχομαι η περιήγηση στον χώρο αυτό να έχει να προσφέρει κάτι στην εσωτερική συνομιλία με το κινηματογραφικό γεγονός, που, ύστερα από το ποιητικό αντίστοιχο, θεωρώ πως είναι ίσως το ωραιότερο και σημαντικότερο που μπορεί να εμπειρωθεί ο άνθρωπος στον χώρο της τέχνης...