Lore

Lore (2012)

είχα κάποτε ένα φίλο

δεν θα βρεις καλύτερό του

το τύμπανο μας καλούσε στη μάχη

κι εκείνος περπατούσε δίπλα μου

στον ίδιο ρυθμό

με το ίδιο βήμα

...

Η Λόρε αγαπάει τη Γερμανία και το Φύρερ.

Η Λόρε έχει γραπώσει μια αχτίδα αθανασίας στα μπλέ - σμαράγδινα μάτια, 

τη λευκή επιδερμίδα, το υγιές, πλατύ, υπεροχικό χαμόγελό της.

Η Λόρε έμαθε να αγαπάει και την οικογένειά της, την ιερή γερμανική γη και είναι ευτυχισμένη.

Η Λόρε έχει άλλα τρία μικρότερα αδέρφια.

Η Λόρε μεγαλώνει με την ακλόνητη πεποίθηση της τελικής νίκης. Δεν μπορεί να μην έχει

δίκιο ο Φύρερ. Ο Φύρερ δεν την πρόδωσε ποτέ.

Η Λόρε βλέπει τον αξιωματικό των SS πατέρα της να γυρίζει από τον πόλεμο και την 

κουρασμένη μητέρα της να έχει θλίψη στα μάτια της.

Ο πατέρας καίει τους φακέλους που έχουν στο σπίτι.

Η μητέρα ετοιμάζει τις βαλίτσες.

Τα μικρά είναι σιωπηλά, αμήχανα, φοβισμένα.

Ο πατέρας σκοτώνει τον όμορφο ποιμενικό που δεν ξέρει τίποτα για όλα αυτά.

Τι συμβαίνει;

Τι άλλαξε;

Τι ξημερώνει;

Η Λόρε έχει τώρα πολλά ερωτήματα και καμιάν απάντηση.

Κάποιοι λένε πως ο Φύρερ είναι νεκρός.

Ο Φύρερ δεν είναι νεκρός.

Ψέματα. Ψέματα των άθλιων αυτών Αμερικανών που έχουν πλημμυρίσει τα πάντα.

Ο πατέρας εξαφανίζεται. Κι αυτό δεν είναι ψέμα.

Η Λόρε πουλάει τα κοσμήματα της μητέρας που τους εγκαταλείπει.

Η Λόρε γυρνάει με τα αδερφάκια της αναζητώντας καταλύματα για τις νύχτες και απαντήσεις 

για τα ερωτήματά της.

Και είναι η μεγάλη ώρα της ενηλικίωσής της.

Ενηλικίωση στις ιδέες, στο βλέμμα, ως και στο νύχτιο άγγιγμα εκείνου που έμαθε από μικρή

να  περιφρονεί, να απεχθάνεται.

Και το κορμί της φωνάζει για την ομορφιά και τον έρωτα και την αλήθεια.

Που μαθαίνει με σκληρό τρόπο να συμβιώνει πια μαζί της.

Κάθε μέρα... 

...

μια σφαίρα ήρθε σφυρίζοντας

τι σήμαινε αυτό για σένα;

τι σήμαινε για μένα;

τον τρύπησε πέρα ως πέρα

ξεψύχησε στα πόδια μου

κι έμενε εκεί ξαπλωμένος

σα να'ταν κομμάτι από μένα